Bir sürü insan tanıdım Türkiye, henüz hiçbiri girmedi senin ölü listelerine ama nice arkadaşımı mahkemelerinde süründürdün, hapse attın. Dağa çıkan da bilirim, Nişantaşı’ndan çıkmayan da… Elit miyim bilmem ama kanımca elit Tevfik Fikret’tir Türkiye. Dünyanın en güzel adamlarından biridir. Oysa…
“Yaratıcılık, titizlikle düşünülmüş taklitlerden başka bir şey değildir.” – Voltaire Kültür sanat hayatımızın sanki bir zorunlulukmuş gibi yazları durgunlaştığı, insanların genelde etkinliklerden kaçındığı bir ortamda, şehirde kalanları edebiyatsız bırakmıyoruz… Benzerlerinden çok daha farklı bir içerikle, Türkiye’de ilk kez Gümüşlük Akademisi…
1 üşüdün fakat soğuk değil uyu; geçecek uyuyunca aydınlık, ışıksız seslerdir dünya, biz yokuz 2 üşüdün de kış değil kaybolmuş kelime cümlede ağacın esmeri takıyor maskesini yaz var, yangın var her şeyde susalım, ses etme! 3 kayarken ayağının altında zaman…
1 fulya tamam bir sırma kemer ne yapsaydım ya satın almadım çiçek tezgâhında sızlayan incelik parayla satılan güzele inanmadım geçtim öylece, evvel zamandım 2 sarı tokalıdır, deridir, örgüsü tuzdan dönüp dolaşır kırık bileğimi öpüşüyorduk apartman aralığında söylerim hep çok…
Nurşen Güllüoğlu: Genel olarak, bir öykü kafanızda nasıl şekillenir? Ani gelen bir ilhamla kalemi alıp hemen yazmaya mı başlarsınız, yoksa uzun gözlemler sonucunda mı ortaya çıkarırsınız? Onur Caymaz: Eskiden ilhama inanırdım. Bir çakımla başlayan ve kendini götüren, sonra da bitince,…
Borges’e… Tren salı ve cumartesi geceleri kalkıyordu. Şimdi karşımda. 20.05. Gar meyhanesinde, o gün de, eskiden Cemal Süreya’nın bira içtiği, biraz içtiği yerde, iki tek… Meyhanenin mavi çini çiçekleri… İstasyonun önünde çocuğunun sınavdan çıkmasını bekleyen ekose etekli, gençten bir anneydi…
denize bakan evlerden geçen tren ilk gün gibi hapisten çıkılan ilk gün, hastaneden dönülen yanmış sokaklar bitince acı siren nasılsa kaybolmuş demir kapı kar yeni kalkmış daha beyaz bak işte: izinli pastaneler bir kadın var yanımda mil çekiyor gözlerime…
Şöyle başlayalım önce; sizce ‘okur’ kimdir? Okur, okuyan kişi. Geniş zamanda tek kelimelik cümle aslında “okur”, gizli öznesi de “o”. O, okur… Birinin sürekli okuduğu belirtiliyor. Demek ki okur, sürekli, geniş zamanda, her zaman okuyan biri. Nasıl okuyor; geniş zamanda,…
Uyandı. Gerindi. Buruş buruş yatağı. Kalkıp pencereye yanaştı. Bilmediği bir ülkenin bayrağıdır, parlıyor sokakta güz güneşi. Günaydın, Paris’in en eski kestane ağacı! Duvar dibine uluorta işeyen serseri, sana da günaydın… Kahve suyu, ne haber! Camı araladı, odaya ter kokularına sarılmış…
gittikçe genişleyen o sonsuz evrene inanıyorum bu yüzden uzaklaşıyoruz ya birbirimizden, buna ve her gece bir kere yüzünden öpüyorum, sana; uzaya, atomların arasındaki tükenmeyen boşluğa porselen vazolara, çiçeklerden kalan soluk suya uyurken okşadığım saçlara, yataklı vagonlara; pencere kenarlarına, bomboş yollara…
Röportaj: Fatma Yeşil Varlık, Ocak, 2016 Kitap “Alice ile Nuri” adlı öykü ile başlıyor. Öykünün sonuna eklediğiniz nottan (1999-2014) ve “1999 yılında başlayan hikaye, on beş yıl sonra, bir yılın son günleri kağıt üzerinde birikmişti.” cümlesinden hareketle; bu öyküyü on…
Ortaçağda ressamlar, ne vakit harita çizecek olsa sevgilileri “hayatım şuraya da benim için bir ada çiz, o ada benim olsun” dermiş. Çocukken de öyle yapardık hep değil mi? Yoldan geçen ilk araba benim, şimdi çalacak parça senin olsun; gökten…
mesut diye bir kanarya vardı çocukça bir şeyler gece vapurlarında ağlayarak mehtaba bakan bir evi terkedip giderken pencere önlerinde sarmaşık diye bir çiçek vardı ne bileyim çok özleyince hapishane demirlerine sarılan mesut diye bir kanarya hüzünlü bir öyküdür göğe ağan…
Uyandı. Her sabah yapar. Evi gezindi önce. Her sabahki gibi. Sanki gece bir insandı, biriydi de gizlice eve girip bir şeyleri değiştirmiş gibi. Fakat alışmış, yıllardır böyle… Korkuyordu geceden. İtiraf edemiyordu korktuğunu. Hele bir de giriş katında oturunca… Odalar ne…
Sennur abla. Ölmüşsün. Öyle gördüm internette. “İnsan ölmez, dinlenir”, diyordu bir yerde Dağlarca, “ölüm uykudur sadece.” Ne zaman görüştük en son? Geçen yazdı daha. Nefis bir gün. Dönüşte epey yürüdüm. Çapa’da bir ara sokak, üstü yeşil, hayat kadar parlak dallarla…
Herkes Yalnız adından başlamak istiyorum öncelikle. Hem çok sade hem çok derin. Öykülerinizin genel hali gibi… Ne dersiniz? Karmaşığın hoşluğu kadar basitteki güzellik de ilgi çekici. Hem sade hem derin bulduysanız sevindim. Derinliğine bir şey diyemem, okurun ve zamanın takdiri…
Get every new post delivered to your Inbox
Join other followers