Akademi Nar, kültür sanat alanında sekizinci yılında binlerce kişiye ulaşmış eğitim – öğretim deneyimini, bu bahar da sürdürüyor: Yazanlar, yazmaya çalışanlar, yazmayı hiç deneyimlememiş ama kendini keşfetmek isteyenler, yazı yaratım sürecini merak edenler için Herkesin Bir Öyküsü Var adını verdiğimiz, dört…
Akademi Nar, herkesin korona virüs dolayısıyla evlerine kapandığı günlerde, online atölyeler döneminde öncü tavrıyla öne çıktı, 2020 mart ayından beri uzaktan eğitimlerini sürdürüyor. Yeni yılda da aynı istek ve heyecanla devam ediyoruz.*Kitap – yazar seminerlerimiz sokağa çıkma yasaklarında gününüzü zenginleştirecek… Seminerlerimizde,…
o var ya o, bilseno sen de değilsin aslındasende, daha derinde duransendeki bir sen sen de ki onabendeki bir şeftalinin çekirdeğialamadığım bir elbisenin sanarengârenk etekliğidir, uçup giderbalkondan sonsuza ne güzel… Bergama açıklarında bir gemi: Senbaşka dillerde bulunup Türkçe söylenenilk kez…
Ajanstaki yorgun sabahları hiç unutmadım, kedi Marlik bir yandan miyavlar, bahçemize yukarıdaki bankadan sabahın köründe gelip o gözlüklü kel bey karate – meditasyon yapar, ben de boyuna yazılmış tüm yazıların üzerinden yeniden, yeniden ve yeniden geçerdim ki kitaba girecekler……
Fethiye’de gittikçe unutulan bir yaz akşamında huzur. Aylası kelimelerin. O nefis Bedri Rahmi Pasajları; öyle yerler yok ama olsun, yine de o pasajları… Alev alev yanan yaralı geyik bakışları. Sarhoş gururları. Sana emanet ettiğim nefes. İnce bilekler… Tevfik Fikret’in penceresinden…
Bugün bahar. Üçüncü cemre toprağa düştü. Ateş parçasıdır cemre… Şimdi artık deniz kıyılarında sabah vakitleri inceden duman, gün ışıdıkça göğe dağılır. Kış karanlığında değil şimdi sabahlar; temiz, aydınlık… Erken doğan gün, geç batar. Sahi gün nereye batar, nerelere çekip gider…
mavi treni bir başına arşınlayan adam portakalın kokusu Mersin Garı’nda Cunda’da bir yaz masası Ahmet Erhan zeytindeki kekik, kerat cetveli devrimin kavimsiz peygamber, kreponsuz çocuk bayramı sarhoş martısı Deniz’in, nane likörlü votka Cihangir’de yalnız iki şairdik Ahmet Erhan kitaplığın önünde…
İstanbul’da, Anadolu yakasında yaşayanların bildiği cümledir: “Haldun Taner’de buluşalım.” Balık ekmekçiler, vapur dumanları, çiçekçiler, büfeler arasına sıkışmış Kadıköy Meydanı’nda, insanlar ertesi gün buluşacakları yeri kararlaştırırken sıklıkla duyarsınız. Sahildeki o küçük tiyatro kastedilir: Haldun Taner Sahnesi. Değil mi ki yazar, insanları…
Rappelle-toi Barbara Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là… Şarkı böyle başlıyor… “Hatırla Barbara, o gün hiç durmamacasına yağıyordu yağmur Brest’e…” Devam ediyor: “ve sen o yağmurun altında gülümseyerek yürüyordun ışıl ışıl…” Böyle söylüyor usta Prevert’in şiiri. İlk duyduğumdan…
Hep aynı geçen günlerin ortasında, 2015 kışında, artık yazamadığım Sıfır’ın zaten berbat bir kitap olduğunu, altından kalkamayacağımı düşündüğüm, bir tanem Aslıhan Türel’in bana arada derede bir gün Yeniköy’de rakı içerken anlattığı çok can yakıcı bir hikâyenin peşine düşmüştüm… Öyle başladı…
Neden “Sıfır” diye çok sordular sana söyleşilerde. Ben soruyu onunla sınırlamak istemiyorum. İlhan Berk “harfler gibi bireylerdir sayılar, biçimleri de adlarıdır” diyor. Sıfırın içine her şeyi alması, yutan bir sayı olması; herhangi bir edimle yan yana yazıldığı zaman, biçim olarak…
Ayakkabı boyatmaktan hiç hoşlanmam. Ne o öyle lord gibi; bir ayağını büküp adamın sandığına koyarsın, öteki ayağında haşmet, hani bir de ellerin belinde olsa tam olacak! Kralları sevmem, onların uşakları olur, bizimse dostlarımız… Hiç tanımadığım birinin, ekmek parası için karşımda…
1 bizden doğacak küçüğün masalını yazarken haç oluyor kilisenin çatısında martı ile rüzgâr 2 üst üste orta kahve, şiir, çay, ıhlamur sana durdum gecelerce annesiz, yalansız 3 değmez diyordum, söz vermiştim kendime bir daha şiir yazmayacaktım hiçbir kadına 4 en…
* Çünkü uzun zaman, geceleri hep erkenden yattım. Çünkü hiç sevmiyordum, çok seviyordum çünkü. Çünkü kadınlar yollardan geçerken bana bakıyorlardı ve memelerini birbirinden ayıran çizgide ışıltılar vardı. Çünkü herkes, tüm kitapları okumuştu, herkes her şeyi biliyordu, bana okunacak bir şey…
Nar küçükken kirpikleriyle bakıyor uyurken yıldızlara Nar küçükken salıncakta kuğu seviniyor çocuklara Nar küçükken biraz kalıyor tabağında azıcık da yoksullara Nar küçükken deli dolu bir gül dalı dalıyordu bulutlara Nar küçükken her şey küçüktü, dünya uzanıyor uzaklara Nar küçükken büyüyor,…
Birinci bölümü çok uzun sürmüştü, bir yıl civarında. Ne olacağını bilemiyordum çünkü. İkinci bölüm başladığında arka odada, daha Nar üç günlüktü. Aslında öncesi de var ama o kadarını saymıyorum, yoksa on yıl eder, ezilirim altında. Sonrası o kadar hızlı…
Get every new post delivered to your Inbox
Join other followers