Havadan, sudan…
Fethiye’de gittikçe unutulan bir yaz akşamında huzur. Aylası kelimelerin. O nefis Bedri Rahmi Pasajları; öyle yerler yok ama olsun, yine de o pasajları… Alev alev yanan yaralı geyik bakışları. Sarhoş gururları. Sana emanet ettiğim nefes. İnce bilekler… Tevfik Fikret’in penceresinden…
Bugün bahar. Üçüncü cemre toprağa düştü. Ateş parçasıdır cemre… Şimdi artık deniz kıyılarında sabah vakitleri inceden duman, gün ışıdıkça göğe dağılır. Kış karanlığında değil şimdi sabahlar; temiz, aydınlık… Erken doğan gün, geç batar. Sahi gün nereye batar, nerelere çekip gider…
Neden “Sıfır” diye çok sordular sana söyleşilerde. Ben soruyu onunla sınırlamak istemiyorum. İlhan Berk “harfler gibi bireylerdir sayılar, biçimleri de adlarıdır” diyor. Sıfırın içine her şeyi alması, yutan bir sayı olması; herhangi bir edimle yan yana yazıldığı zaman, biçim olarak…
Ayakkabı boyatmaktan hiç hoşlanmam. Ne o öyle lord gibi; bir ayağını büküp adamın sandığına koyarsın, öteki ayağında haşmet, hani bir de ellerin belinde olsa tam olacak! Kralları sevmem, onların uşakları olur, bizimse dostlarımız… Hiç tanımadığım birinin, ekmek parası için karşımda…
Başıma bir şey gelmeyecekse aşırı Didem Madak sevgisinden sıkıldım mesela, şairlerin Türkiye’de ölmeden, ölünce de gerektiği gibi fark edilmemesinden sıkıldım. Neden olmasın, sıkılamaz mı insan, böyle bir hakkı yok mu? En azından şimdilik var, değil mi; tamam işte, o hakkı…
On yıl olmuş. Gencecik bir adamın, hayatın orta yerinde birden yapayalnız kalışının şiirleri.. Baktığımda şimdi ne çok ben, baktığımda şimdi, ben değilmişim gibi… Her şey burada yazılıdır… Yaz Tarifesi, 2. kez… * “yaz. sakız reçeli. tren penceresi. kırmızı gömlek.…
Yedi yıl sonra, üçüncü baskı. Öyle yüzbinlere ulaşmadı, öyle bir ayda otuz baskılar falan… Öyküler değil üstelik bunlar, hikâyeler. Anlatı ya da metin de değiller, yazılar bunlar… Alnımıza, içimize, bir yerimize yazılmış olanlar. Anlatmasaydım delireceğim değil, anlatmazsam ölürdüm diyeceklerim. Zaten…
Veli’dir… Veli’nin oğluyum der şiirinde. Uçak kiralayıp Bizans eskisi bu şehrin tepesine şiir yazılı kâğıtlar atmak, rakı şişesinde balık olmak isteyen; biraz patlak gözlü, çok zayıf, deli adam. İçindeki diğer şairin adı Mehmet Ali Sel, çevirmense Adil Han (Adilhan’da askerlik…
S. DUMAN: Bir dönemin dergiciliğinde veya edebiyat dünyasında yazarlar bir masa etrafında oturup konuşuyorlardı, güdümlü bir söyleşi tarzı değildi, edebiyatçı sohbetleri vardı. Uzun süredir bunlardan epey uzak bizim yayıncılığımız; öyle olsun istiyorum, sohbet edelim. Bu gelenek kitap ekinde olur veya…
Nurşen Güllüoğlu: Genel olarak, bir öykü kafanızda nasıl şekillenir? Ani gelen bir ilhamla kalemi alıp hemen yazmaya mı başlarsınız, yoksa uzun gözlemler sonucunda mı ortaya çıkarırsınız? Onur Caymaz: Eskiden ilhama inanırdım. Bir çakımla başlayan ve kendini götüren, sonra da bitince,…
Get every new post delivered to your Inbox
Join other followers