Havadan, sudan…
Sennur abla. Ölmüşsün. Öyle gördüm internette. “İnsan ölmez, dinlenir”, diyordu bir yerde Dağlarca, “ölüm uykudur sadece.” Ne zaman görüştük en son? Geçen yazdı daha. Nefis bir gün. Dönüşte epey yürüdüm. Çapa’da bir ara sokak, üstü yeşil, hayat kadar parlak…
Çoksatar olmak beni üzer Bol ödüllü şair ve yazar Onur Caymaz, hepimizin görüp bazen başını çevirdiği bazen de unutmayı seçtiği anları, gelecek nesillere kalır umudu ve kaygısıyla “Herkes Yalnız”da öyküleştirmiş. Özlem Akalan – ozlemakalan@gmail.com Şair, öykücü, köşe yazarı, romancı, bilgisayar…
Alice, Harika Han, Çınarlı Palas… Varşova, ’87 kışı, Kieslowski… Çok âşık olanlar; minibüs kazaları, sonraki yazlar, çok sonraki… Homeros, armut memeli Helen, şerefsiz vatoz, Susuz Dede, leylak gülü… İsa Mesih, Mahir bıyıklı amca, beyaz yakalılar, kara gömülü kahveler. Gezi Parkı’nda…
Paris’te Ermenilerin yaşadığı Chaville’de, 2002’de dikilmiş ‘sözde’ mi değil mi bilemem ama bir soykırım anıtı vardır. Çok sevdiğim Charles Aznavour’un da (annesi Paris’e, Adapazarı’ndan göçen yorumcunun asıl adı Şahnur Varinag Aznavuryan’dır) açılışında bulunduğu bu anıt, Gomidas Vardapet’i anlatır. Batı ve…
Ahmet Kaya, bence Başım Belada albümünün kapağındaki fotoğraftan, dünyaya biraz kostak, az buçuk kibirle bakan, tehlikeli şiir okuyan bir adamdı. O fotoğrafta, üzerindeki palto, babamın uzun yıllar giydiği paltoya handiyse aynı denecek kadar benziyordu. Hayata sataşan bir adamdı Kaya, tekinsiz……
Yazmak kişinin kendi başına, bağımsız yürüttüğü bir iş. Bu anlamda yazı yazmaya dair yol gösterici öğütler vermek her zaman itici geldi bana. Gelgelelim kendime yazı yazarken söylediğim şeyleri, kendi öğüt listemi burada sıralayabilirim. 1. Yazacaksan okumayı çok sev. Her şey…
Konuyu baştan beri sosyal medyada gündeme getirmeyi denedim. İşin en tuhaf ve iğreti yanı, Twitter’da görülen ve teşvik aldığını açıklayan birkaç kişi dışında kimseden ses çıkmaması ve teşvik alanların aynı çevreden olması. Ne bu kişilerin projelerinin “Türk edebiyatının gelişmesine katkıda bulunacak özgün…
İlk karşılaştığımızda ne yapacağımı şaşırmış, elimi ayağımı nereye koyacağımı bilememiştim. 1 kilo 900 gram, ağlayan, nefes alan, kafasında küçük bir yün bereyle bir steril odada beni bekleyen sen… Hemşire kadın, “tutun tutun” diyordu, “bir şey olmaz”. İnsanların ne kadar küçülebileceğini…
Ahlak: Bunu diyorduk işte bak. On gündür orada her cinsel yönelimden dolu insan var; ne sarkıntılık, ne de cinayet. Yılbaşı kutlamalarında olduğundan çok daha fazla insan kalıyor Gezi’de, ne tecavüz, ne hırsızlık, ne taciz… İşte bu da bizim ahlakımız. Haberin ola…
Bir şey anladım: Bu ülkede hiçbir şey eleştirmeyecekmişsin… Bunu duyunca hemen şöyle insanlar çıkar; “a eleştir canım, eleştir tabii de makul bir dil kullan… Bizim belirlediğimiz şey çerçevesi içinde takıl. Biz belirleyelim, aman bizim şeyimize bir şey deme, aman bizim…
Get every new post delivered to your Inbox
Join other followers