Akademi Nar, kültür sanat alanında yedi yılda binlerce kişiye ulaşmış eğitim – öğretim deneyimini, bu sonbaharda iki yeni ve sürekli macerayla sürdürüyor. Bunlardan ikincisi, şiir yazanlar, şiirle uğraşanlar, şiire ucundan kıyısından biraz da olsa bulaşmak isteyenler, şiirin doğasını merak edenler için Şiirini…
Akademi Nar, kültür sanat alanında yedi yılda binlerce kişiye ulaşmış eğitim – öğretim deneyimini, bu sonbaharda iki yeni ve sürekli macerayla sürdürüyor. Bunlardan ilki, yazanlar, yazmaya çalışanlar, yazmayı hiç deneyimlememiş ama kendini keşfetmek isteyenler, yazı yaratım sürecini merak edenler için Herkesin…
Akademi Nar, herkesin korona virüsü dolayısıyla evlerine kapandığı günlerde hem Onur Caymaz’ın herkese açık edebiyat sohbetlerini, şiir matinalarını gündeme getirirken hem de online atölyeler döneminde öncü tavrıyla öne çıktı, mart ortasından beri uzaktan eğitimlerini sürdürüyor.*Kitap – yazar seminerlerimiz ikinci yılıyla girdi…
Ajanstaki yorgun sabahları hiç unutmadım, kedi Marlik bir yandan miyavlar, bahçemize yukarıdaki bankadan sabahın köründe gelip o gözlüklü kel bey karate – meditasyon yapar, ben de boyuna yazılmış tüm yazıların üzerinden yeniden, yeniden ve yeniden geçerdim ki kitaba girecekler……
mavi treni bir başına arşınlayan adam portakalın kokusu Mersin Garı’nda Cunda’da bir yaz masası Ahmet Erhan zeytindeki kekik, kerat cetveli devrimin kavimsiz peygamber, kreponsuz çocuk bayramı sarhoş martısı Deniz’in, nane likörlü votka Cihangir’de yalnız iki şairdik Ahmet Erhan kitaplığın önünde…
İstanbul’da, Anadolu yakasında yaşayanların bildiği cümledir: “Haldun Taner’de buluşalım.” Balık ekmekçiler, vapur dumanları, çiçekçiler, büfeler arasına sıkışmış Kadıköy Meydanı’nda, insanlar ertesi gün buluşacakları yeri kararlaştırırken sıklıkla duyarsınız. Sahildeki o küçük tiyatro kastedilir: Haldun Taner Sahnesi. Değil mi ki yazar, insanları…
Rappelle-toi Barbara Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-là… Şarkı böyle başlıyor… “Hatırla Barbara, o gün hiç durmamacasına yağıyordu yağmur Brest’e…” Devam ediyor: “ve sen o yağmurun altında gülümseyerek yürüyordun ışıl ışıl…” Böyle söylüyor usta Prevert’in şiiri. İlk duyduğumdan…
Hep aynı geçen günlerin ortasında, 2015 kışında, artık yazamadığım Sıfır’ın zaten berbat bir kitap olduğunu, altından kalkamayacağımı düşündüğüm, bir tanem Aslıhan Türel’in bana arada derede bir gün Yeniköy’de rakı içerken anlattığı çok can yakıcı bir hikâyenin peşine düşmüştüm… Öyle başladı…
1 bizden doğacak küçüğün masalını yazarken haç oluyor kilisenin çatısında martı ile rüzgâr 2 üst üste orta kahve, şiir, çay, ıhlamur sana durdum gecelerce annesiz, yalansız 3 değmez diyordum, söz vermiştim kendime bir daha şiir yazmayacaktım hiçbir kadına 4 en…
* Çünkü uzun zaman, geceleri hep erkenden yattım. Çünkü hiç sevmiyordum, çok seviyordum çünkü. Çünkü kadınlar yollardan geçerken bana bakıyorlardı ve memelerini birbirinden ayıran çizgide ışıltılar vardı. Çünkü herkes, tüm kitapları okumuştu, herkes her şeyi biliyordu, bana okunacak bir şey…
Get every new post delivered to your Inbox
Join other followers